محمدحسین متولی، در گفت‌وگو با خبرنگار مهر در خصوص میزان دسترسی بیماران به انواع داروها، گفت: به طور کلی دسترسی به دارو سطوح مختلفی دارد و ممکن است بیماران در مورد این موضوع اطلاعات کافی نداشته باشند.

وی افزود: داروی IVIG یک داروی بیمارستانی بوده و تنها باید در بیمارستان مصرف شود، بنابراین به منظور مدیریت مناسب‌تر، وجود این داروی حیاتی و گران قیمت در داروخانه‌های شهری توجیهی ندارد.

رئیس اداره پایش زنجیره تأمین داروی سازمان غذا و دارو با اشاره به دلایل دسترسی دشوار به برخی از داروها در برخی داروخانه‌ها، تصریح کرد: ممکن است یک داروخانه به دلایل مختلف از جمله مسائل مالی با شرکت‌های توزیع کننده ۳۰۰ قلم دارو را درخواست نکرده باشد و یا ممکن است یک داروی ساده به دلیل مشکلات نقدینگی در شرکت‌های پخش دارویی بزرگ نیز موجود نباشد و یا در اختیار پخش‌های کوچک که تعداد ویزیتور محدود و پوشش محدود دارند، موجود باشد.

وی افزود: ممکن است برخی از اقلامی که تحت عنوان عدم دسترسی دارو مطرح می‌شود اصلاً در گروه داروها نبوده و صرفاً فرآورده مکمل از نوع یک برند خاص باشد.

متولی خاطرنشان کرد: باید توجه کرد که برخی دیگر از مواردی که از آن به عنوان عدم دسترسی یا دسترسی دشوار یاد می‌شود این است که آیا این دارو اصلاً در فهرست رسمی کشور موجود هست. به طور مثال پزشکی از کمبود داروی باسیلیکسیمب خبر می‌دهد که اصلاً دارو در فهرست داروی کشور نیست و با تجویز آن، بیمار برای پیدا کردن دارویی که اصلاً واردات ندارد و در فهرست رسمی نیست، دچار سردرگمی می‌شود.

به گفته وی، برخی بیماران نیز دنبال دارو با برند خاصی هستند که به دلیل سیاست‌های حمایت از تولید داخل واردات داروهای دارای مشابه تولید داخل، محدود و یا ممنوع است.

رئیس اداره پایش زنجیره تأمین داروی سازمان غذا و دارو گفت: بسیاری از داروها نیز قابلیت جایگزینی با داروی مشابه دارند.

وی با بیان اینکه اساساً عدم دسترسی و دسترسی دشوار دارو همواره همه جای دنیا جود دارد، افزود: مسئله مهم این است که چه دارویی با چه سطح اهمیتی برای چه مدتی دیر تأمین شود؛ به طور کلی تعریف ما از دیر تأمینی ژنریک دارو با موجودی زیر یک ماه در سطح پخش است.